16/2/11

Η μέρα του Νταλάρα: Αφιέρωμα. Θέλω τα λεφτά μου πίσω!

 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7OPzW7qbw3bKsH47LPhYBlbyDBRIsPTbvYS3cejOrif0JHsBAqvm2c6jQaz97If3yEC108ZvhsH20VmHeSuzHbXBZvUM8xDTW4AaP1vYs58VWJ4IQlo1_7W1xq4DXLAOOWnAO49emjq4/s1600/img_3756.jpg
 Στην φωτο: Ο Παπανδρέου ρίχνει ζεϊμπεκιά 
(Ταξίμι "To Δέντρο" από "Tα Tραγούδια μας")



 Γειά σου Γιώργο Νταλάρα!


Τι κάνουμε; Η σύζυγος η Αννούλα; Η κορούλα; Ο Ραγκούσης; Από υγεία είμαι καλά, το ίδιο επιθυμώ και για σας, αλλά αν πάθει κάτι ο Παττακός, ο Ραγκούσης, δεν θα κόψουμε και φλέβα φυσικά!


Σου γράφω σήμερα γιατί δεν γουστάρω ανοιχτούς λογαριασμούς. Καλοί λογαριασμοί, καλοί φίλοι, που λένε.


Λοιπόν, διάβασα αυτά που είπες στο Βήμα και αποφάσισα τα εξής: 

1) Σιντί σου δεν ξαναγοράζω, να με παρακαλάς γονατιστός! Ούτε αυθεντικό από δισκάδικο, ούτε λαθραίο από μαυράκι στην παραλία του Βρωμοπουσίου! Ακόμα και αν δεν κλείνανε άδικα το thegreekz δεν θα κατέβαζα, όχι τζάμπα, να με πληρώνανε, τίποτα δικό σου πλέον.


Γιατί; Γιατί εμένα προσωπικά με εξαπάτησες! Και δεν είμαι κανένας ξένος, έχω όλους σου τους δίσκους, μερικούς και διπλούς, έχω έρθει και πέντε φορές σε συναυλίες σου! 
Και να σκεφτείς, έχω τσακωθεί άπειρες φορές για πάρτη σου! Πχ, μίλαγα με μια φίλη, ας την πούμε χαϊδευτικά "Μαρουλάκι", και μόλις της λέω, σούξου μούξου γουστάρω Γιώργαρο και γαμώ τις φωνές, μου την πέφτει άγρια, σιγά ρε, σιγά τον δήθεν κτλ κτλ, γίναμε Ζεύξη Ρίου Αντίρριου αλλά πριν κάνουνε την γέφυρα! 


Με εξαπάτησες Γιώργο γιατί μου έκανες τον επαναστάτη! Την πάτησα όπως και τόσοι άλλοι και λέω, καλό παιδί ο Νταλάρας, φωνάρα, γαμάτος στίχος, εργατιές, αγώνες, κουκουέδια, αντιστάσεις, παραπονεμένα λόγια, Θοδωράκης, Μάνος, Μικρούτσικος, ας το στηρίξουμε το παιδί με τον οβολό μας και το τρεχαλητό σε κοντσέρτα και συναυλίες, να πάει μπροστά η επανάσταση.


Αν ήξερα περί τίνος πρόκειται Γιώργο, δεν θα σε αγόραζα ποτέ! Δεν θα είχες κερδίσει ούτε λεπτό από μένα, δεν θα είχες βάλει ούτε ένα ευρώ στην μπάντα από την τσέπη μου. Δεν λέω, καλή φωνή, και γαμώ τις φωνές, πρώτη ερμηνεία! Αλλά δεν είναι τα πάντα το τραγούδι, Γιώργο.


Όταν άκουσα για την υπουργοποίηση της κυράς σου, τάχασα! Μα είναι δυνατόν ο Νταλάρας; Μα πως την άφησε την Άννα να κάνει του κεφαλιού της και να τρέχει πίσω από τον...ταξικό εχθρό; Πως δεν της έβαλε βρωμόχερο, που πας μωρή, να μας κάνεις ρεζίλι των σκυλιώνε; Αφού να σκεφτείς, νόμιζα ότι είχατε χωρίσει! Λέω, με τον Γιώργο τον επαναστάτη σαν σύζυγο, αποκλείεται! Μάλλον χώρισαν! Που να ξέρω;


2) Από σήμερα χωρίζουμε τα τσανάκια μας! Σε θεωρώ "δήθεν", σαν ακριβώς αυτός που είσαι: Ένας από το αντίπαλο στρατόπεδο! Και όπου μπορώ να σου βγάλω το μάτι, θα προσπαθήσω να στα βγάλω και τα δυο, Γιώργο. Είμαστε σε πόλεμο και διάλλεξες δίπλα σε ποιόν πολεμάς. Εγώ και τόσοι άλλοι είμαστε τώρα απέναντί σου, Γιώργο! Και αν έχεις πρόθεση να με σύρεις για όλα αυτά στα δικαστήρια για να μου τα φας , σε πληροφορώ ότι δεν πρόκειται να δεις μια! Ας όψεται ο Τζιμάκος ο Πανούσης που με άφησε με κάτι κωλοαγωγές πανί με πανί.

3) Απαιτώ από σένα τα εξής: Αποζημίωση για τα σιντί και τους δίσκους που έχω αγοράσει: 70 επί 10 ευρώ μέσο όρο, κάνουν 700 ευρώ και τους τόκους στους χαρίζω. 5 συναυλίες επί 30 ευρώ μέσο όρο, κάνουν 150 με τα έξοδα μεταφοράς δικά μου. Αυτά είναι δικά μου λεφτά και σε παρακαλώ να έρθεις άμεσα σε επαφή με μένα, να σου δώσω λογαριασμό τραπέζης, να μου τα στείλεις.


Αυτά Γιώργο Νταλάρα, 850 ευρώ να μην έχουμε τραβήγματα!


Περιμένω απάντησή σου.


βραχόκηπος




ΥΓ: Χεραιτίσματα στην Εξουσία, τώρα που κρατάς πλέον...την ουσία, Γιώργο....





"....Αυτήν τη στιγμή έχουμε μια κυβέρνηση η οποία κάνει λάθη όπως κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, έχουμε και έναν άνθρωπο ήπιο και καλών προθέσεων. Αν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει το κράτος και επειδή είναι καλών προθέσεων ενδεχομένως και να το θέλει, δοκίμασέ τον, στήριξέ τον για να το κάνει. Μην τον σαμποτάρεις, άφησέ τον να φτιάξει ένα κράτος και μετά τον κρίνεις. Αυτός είναι και ο ρόλος της Αριστεράς, να διορθώνει καθημερινά το κράτος, αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξει κράτος. Και για να υπάρξει, η κυβέρνηση δεν μπορεί να λέει μόνο λόγια. Αν δεν έχει αρχεία, ας πάρει τον τηλεφωνικό κατάλογο και ας πει ότι όλοι “από το άλφα μέχρι το ωμέγα θα ελεγχθούν”. Ολοι όμως. Και όπου υπάρχουν παράνομα λεφτά ας βγουν αυτοί που τα έβγαλαν και να πουν “έσφαλα”».






Η μέρα του Νταλάρα: Αφιέρωμα. Και ξαφνικά εγέννετο...Πασόκ!

 http://media.de.indymedia.org/images/2008/08/225738.png

"Τζαμπατζής", η λέξη που καθρεφτίζει την κατάντια της χώρας. Το παράδοξο είναι, ότι δεν την λάνσαρε ο μοναδικός που πληρώνει σ΄αυτή την χώρα, ο μοναδικός που καλείται να σκάσει κάθε χαράτσι, ο συνήθης ύποπτος που πρέπει να βγάλει πάντα το φίδι από την τρύπα του, ο κοσμάκης που αγωνίζεται να βγάλει το ψωμί του, αλλά, καθόλου περίεργο για τους γνώστες των σουρεαλιστικών τεκμαινόμενων στην χώρα μας, οι ίδιοι, οι αυθεντικοί, οι γνήσιοι τζαμπατζήδες!

Οι άνθρωποι που βρήκαν τις πόρτες του λεωφορείου που έκανε την διαδρομή "Ελλάδα-Κονόμα" ανοιχτές και σάλταραν πάνω...

Οι άθλιοι που δραπέτευσαν από το βιβλίο του Ουγκώ, που πέταξαν τα κουρέλια τους και φόρεσαν χλιδάτη κουστουμιά, να κουρελιάσουνε τον τόπο...

Αυτοί που γεννήθηκαν πολιτικοί, αυτοί που κληρονόμησαν το επάγγελμα από τον πατέρα ή τον θείο τους, αυτοί που έμαθαν να υπάρχουν εις βάρος όλων...

Όλοι αυτοί οι ανεπάγγελτοι, οι αμόρφωτοι, οι ημιμαθείς, οι ξερόλες, οι έσχατοι, οι επαίσχυντοι που θριαμβεύουν εδώ και 36 ολόκληρα χρόνια επί της ουσίας, επί της αξιοκρατίας, επί του ήθους και του ύφους, επί του πολιτισμού.

Τζαμπατζήδες ταχτοποιημένοι σε κάθε μέρος του κουφαριού αυτής της χώρας: Στην μεγαλοκονόμα των κυβερνήσεων, στην κονόμα των αξιωματικών αντιπολιτεύσεων, στις Νιρβάνες του Δημόσιου, στην μάσα των ΔΕΚΟ, στην καλοπληρωμένη απαξίωση του ιδρώτα του εργαζόμενου, τον εργατοπατερισμό, στις πολυθρόνες των ΑΕΙ και ΤΕΙ, στα κολαστήρια πνεύματος των καναλιών, παντού!

Ελλάδα, η χώρα της κακοτεχνίας από πεποίθηση και της αναξιοκρατίας από ανάγκη!
Ελλάδα, η χώρα του απόλυτου δήθεν!

Τζαμπατζήδες πολιτικοί, τζαμπατζήδες συντεχνίτες-εργολάβοι, τζαμπατζήδες οι χρόνια διαπλεκόμμενοι και αιώνια αθώοι, τζαμπατζήδες κρατικοδίαιτοι κομματοφρουροί, τζαμπατζήδες οι ανάξιοι, οι ανίδεοι, και προπάντων οι επιδέξιοι, τζαμπατζήδες.

Και τζαμπατζής δεν είναι μόνο αυτός που κερδοσκοπεί εις βάρος των άλλων στην ζούλα, αυτός που όχι μόνο δεν πληρώνει εισιτήριο αλλά τσεπώνει και τα χρήματα από τις εισπράξεις, τζαμπατζής είναι και αυτός που επιβιβάζεται στο λεωφορείο προφασιζόμενος μια ιδιότητα η οποία τον απαλλάσσει από την πληρωμή ολόκληρου του αντίτιμου του εισιτηρίου.

Αυτός που προφασίζεται τον τυφλό, τον ανάπηρο, τον υπερήλικα, τον μαθητή, το μωρό, τον φαντάρο, ενώ δεν είναι. Ο Νταλάρας!

Γιώργος Νταλάρας, τζαμπατζής στο λαϊκό λεωφορείο που μεταφέρει τον εργάτη "στην δουλειά και στον αγώνα".

Το αργότερο μετά την σημερινή του συνέντευξη σε πρωινή εφημερίδα του πασόκ δικαιούται ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε "αντιμνημονιακός", ο κάθε αριστερός, να τον κράξει ως τζαμπατζή και ως λαθρεπιβάτη.


"...Αυτήν τη στιγμή έχουμε μια κυβέρνηση η οποία κάνει λάθη όπως κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, έχουμε και έναν άνθρωπο ήπιο και καλών προθέσεων. Αν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει το κράτος και επειδή είναι καλών προθέσεων ενδεχομένως και να το θέλει, δοκίμασέ τον, στήριξέ τον για να το κάνει. Μην τον σαμποτάρεις, άφησέ τον να φτιάξει ένα κράτος και μετά τον κρίνεις. Αυτός είναι και ο ρόλος της Αριστεράς, να διορθώνει καθημερινά το κράτος, αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξει κράτος..." 

Γ.Νταλάρας

Η μέρα του Νταλάρα: Αφιέρωμα. Παραχαραγμένα τραγούδια




Πούλαγε τότε η επανάσταση Γιώργο;





Τώρα έχουν...αντιεξουσιαστικά λόγια πια!





Αποκλειστικό: Νέοι στίχοι! Μόνο στον βραχόκηπο!

Στην Αθήνα μεσ΄ το κέντρο, φύτρωσε καινούριο δέντρο
έχει πράσινα τα φύλλα, και του ΔΝΤ τα μήλα

Σε πεντέξη (εκατομμύρια) δεν αρέσει, το χτυπάνε και θα πέσει
μα εκείνο δεν νογάει, και πιο δεξιά τραβάει

Γύρω του τα ΜΑΤ κι΄ οι αύρες, το φυλάνε με τις βάρδιες
σ΄ ένα χρόνο σ΄ ένα μήνα, θα το κάψουν στην Αθήνα

(και όπου αλλού έχει φυτρώσει)




 "σοσιαλισμέ" προχώρα, πίσω σου κι΄εμείς....




Αχ πατρίδα μου ξεπουλημένη.....

Ευτυχώς που έχουμε "σοσιαλισμό" και δεν μας υποχρεώνουν πια να κουβαλάμε τα αφεντικά στις πλάτες....




Φτώχεια, μια σαραβαλιασμένη σακαράκα που σε πάει πολύ αναπαυτικά στον προορισμό σου....

Και οι κόκκινες πόλεις χάνονται πια μέσα στο αγιάζι, Άννα!



Όχι στο πετσί σας η μουτζούρα, Γιώργο. Στην ψυχή σας!