Το επίπεδο της Βουλής
Κάποιοι έχουν βαλθεί να εξευτελίσουν εντελώς τον θεσμό του Κοινοβουλίου. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται, ομιλούν και υβρίζουν είναι απαράδεκτος και δείχνει πόσο χαμηλά έχει πέσει το επίπεδο της πολιτικής στην Ελλάδα. Δυστυχώς δεν προέρχονται από ένα μόνο κόμμα. Οι ύβρεις, οι απειλές και οι βαριές κουβέντες του καφενείου δίνουν και παίρνουν σε κρίσιμες συνεδριάσεις. Κάτι όμως πρέπει να γίνει. Αν συνεχισθεί η κατάσταση, το Κοινοβούλιο θα αρχίσει πλέον να θυμίζει άλλες, "ανώμαλες" εποχές και στην κοινωνία θα δημιουργηθεί ένα κλίμα εμφύλιας σύρραξης. Αυτό που βλέπουμε καθημερινά στη Βουλή μπορεί να είναι η απαρχή ενός επικίνδυνου κατήφορου.
Σας άρεσε; Αν ναι, τραβάτε να συγχαρείτε τα παιδιά της Καθημερινής, αυτής της έκτακτης εφημερίδας της Δεξιάς (και πιό συγκεκριμένα της ΧΑ. Συγγνώμη της ΝΔ. Τα μπερδεύω συνέχεια αυτά τα δύο κόμματα γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα), από δημοσίευσή της το παραπάνω μαργαριτάρι.
Κάποιοι πάνε να εξευτελίσουν την Βουλή, λένε. Έτσι αόριστα, "κάποιοι". Δύσκολη αποστολή μας περιμένει, όλους εμάς τους φίλους του αινίγματος, που είμαστε ταγμένοι στο σταυρόλεξο, το ρέμπους και την τρίλιζα.
Λέτε να εννοούν τους άνεργους; Γιατί δεν παραείναι ξεφτύλα, να έχεις μιά κυβέρνηση που δίνει ρέστα για να σε σώσει κι΄εσύ ο αχάριστος να επιμένεις να είσαι άνεργος;
Ή μήπως ξευτιλίζει η ρουφιάνα η νεολαία τον θεσμό, καθώς ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω της και τραβάει για καλύτερη τύχη στη ξενητιά;
Ή λέτε να εξευτελίζουν την Βουλή όλοι αυτοί που "συμφωνούν" μεν με το κυβερνητικό έργο, αλλά για καλό και γιά κακό πάνε και αυτοκτονούν; Εδώ υπάρχει σίγουρα κάποιο ψίγμα αλήθειας, μη το κρύβουμε. Γιατί κύριε νεκρέ δεν μπορείς εσύ να πας και να ψηφίζεις για λογαριασμό σου τον κύριο Τάδε στην Βουλή και μετά να τον αφήνεις μόνο και αβοήθητο, μόνο και μόνο επειδή σε έπιασε απελπισία επειδή δεν έχεις να πάρεις γάλα στο παιδί σου. Δεν είναι ξεφτύλα που αφήνουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει απολύσεις μόνος του και να μη μπορεί μετά να κοιμηθεί από τύψεις;
Δύσκολο αυτό το μέρος του αινίγματος, ας το αφήσουμε αναπάντητο γιά πιό δυνατούς λύτες. Πάμε στην επόμενη πρόταση. Τόχουνε κάνει μπουρδέλο, το μπουρδέλο, λέει η Καθημερινή, μάπα κατάσταση, φτου κακά. Και όσον αφορά το επίπεδο, βοήθα Βαγγελίστρα μου, λέει. Πεσμένο το επίπεδο, πολύ χαμηλά μάλιστα, λέει, μιά πρόταση που εκτός της μικρής δόσης γεωγραφίας που χωρίς αμφιβολία περιέχει, μας κάνει ευτυχισμένους και με διάφορα άλλα σημαντικά μεγέθη.
Όπως πχ το βάθος. Έχει πέσει χαμηλά το πολιτικό επίπεδο, άρα κάποτε ήταν υψηλό. Δηλαδή όταν πήγαινες την Καθαρά Δευτέρα στο ύψωμα να αμολήσεις αετό και ρώταγες τη μάνα σου -που σου έκανε "κεφάλι"- μαμά τι είναι εκείνο το γαλάζιο με τη δάδα κι΄εκείνο το άλλο, το πράσινο με τον μισό σκαντζόχοιρο, που πετάνε τόσο ψηλά, η απάντησή της μόνο "αετοί παιδί μου" δεν ήταν.
Μετά μιλάνε γιά ύβρεις! Που; Στο Κοινοβούλιο ρε συ, ναι!
Όσοι βρίσκεστε σε απόλυτο σκοτάδι και αδυνατείτε να ακολουθήσετε, μην απελπίζεστε. Ο αρθρογράφος ανάβει ξαφνικά ένα φωτάκι: Οι "απαράδεκτοι" δεν προέρχονται μόνο από ένα κόμμα! Ωχ! Αμάν! Τι ήτανε αυτό; Και γιατί έσβησε ξαφνικά το φωτάκι; Τι έγινε ρε μάστορα, θα μας βγάλεις τη σπλήνα τώρα; Τι μισόλογα είναι αυτά; Δηλαδή; Κάνα όνομα δεν παίζει; Μη μείνουμε πάλι με την περιέργεια ρε συ.
Αλλά το καλύτερο το φύλαξε γιά το τέλος ο καλλιτέχνης της Καθημερινής: Μίλησε για παλιές "ανώμαλες εποχές" ο πιανίστας! Όχι, δε λέω, καλά έκανε. Γιατί μπορεί να μπερδευόμασταν με τις σημερινές, τις...ομαλές και να το κάναμε χυλό το ιμάμ μπαϊλντί.
Αλλά τελικά δεν είμαστε και τόσο γκάου, γιατί όλη αυτή η αθλιότητα για την οποία κρούει ο αρθρογράφος της Καθημερινής τον...τον ποιόν άραγε; "μπορεί να είναι η απαρχή ενός επικίνδυνου κατήφορου". Μπορεί, σίγουρο πάντως δεν είναι. Άρα ελπίζουμε ότι μέχρι τώρα πάμε καλά.
Σαν να φοβάται λιγουλάκι ο άνθρωπος, ακούγεται. Σαν να περνούσε μέχρι σήμερα καλά και ξαφνικά ξεπετιέται κάτι βίαιο και αποκρουστικό, που του χαλάει την ζαχαρένια και φέρνει ένα σωρό εφιάλτες στα μέχρι σήμερα γλυκά όνειρά του. Την εμφύλια σύρραξη φοβάται το παιδί, ούτε τον νεοναζισμό, ούτε την πλήρη παράδοση της Ελληνικής Δημοκρατίας στην έξωθεν και έσωθεν μαρμάγκα, ούτε την καραμπινάτη, βαρβάτη εξαθλίωση του μέσου πολίτη.
Καλά κάνει και φοβάται. Είναι γνωστό αυτό το...καπρίτσιο της Ιστορίας και επαναλαμβάνεται τακτικά ανά τους αιώνες. Όπως πχ τα 1789, τα 1918, όταν σιχτιρίζονται οι φτωχοί και δίνουν μία στην κουφάλα τον τροχό, να γυρίσει, να γαμήσουνε επιτέλους κι΄αυτοί, δεν γίνεται ντε μόνο οι άλλοι. Πολλοί εξ αυτών των "άλλων" ανακαλύπτει τότε ξαφνικά ότι δεν ενοχλείται πλέον από πονοκεφάλους, πράγμα απολύτως φυσιολογικό γιά ανθρώπους χωρίς κεφάλι.
Έτσι είναι, νόμος της φύσης. Άμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, άμα του τα πάρεις του άλλου όλα, τη δουλειά του, το μισθό του, το σπίτι του, την αξιοπρέπειά του, το παρόν και το μέλλον του, τα όνειρά του, την μπουκιά του, τότε παίρνει μπροστά αυτό το παράξενο μοτοράκι που βρίσκεται στο DNA μας και μας πάει κατά εκεί που ορίζει ο νόμος της ζωής: Ή αυτοί, ή εμείς. Κι΄εκεί ακριβώς ξυπνάνε αρκετοί χωρίς κεφάλι.
Το πιό όμορφο της υπόθεσης, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα "σημάνουν αυτές οι καμπάνες". Μπορεί σε δέκα, σε πενήντα, σε εκατό χρόνια. Αλλά μπορεί και τον ερχόμενο Δεκέμβριο ή ακόμα και μεθαύριο. Καλά κάνεις και ανησυχείς δημοσιογράφε του Σαμαρά!
Αλλά το καλύτερο το φύλαξε γιά το τέλος ο καλλιτέχνης της Καθημερινής: Μίλησε για παλιές "ανώμαλες εποχές" ο πιανίστας! Όχι, δε λέω, καλά έκανε. Γιατί μπορεί να μπερδευόμασταν με τις σημερινές, τις...ομαλές και να το κάναμε χυλό το ιμάμ μπαϊλντί.
Αλλά τελικά δεν είμαστε και τόσο γκάου, γιατί όλη αυτή η αθλιότητα για την οποία κρούει ο αρθρογράφος της Καθημερινής τον...τον ποιόν άραγε; "μπορεί να είναι η απαρχή ενός επικίνδυνου κατήφορου". Μπορεί, σίγουρο πάντως δεν είναι. Άρα ελπίζουμε ότι μέχρι τώρα πάμε καλά.
Σαν να φοβάται λιγουλάκι ο άνθρωπος, ακούγεται. Σαν να περνούσε μέχρι σήμερα καλά και ξαφνικά ξεπετιέται κάτι βίαιο και αποκρουστικό, που του χαλάει την ζαχαρένια και φέρνει ένα σωρό εφιάλτες στα μέχρι σήμερα γλυκά όνειρά του. Την εμφύλια σύρραξη φοβάται το παιδί, ούτε τον νεοναζισμό, ούτε την πλήρη παράδοση της Ελληνικής Δημοκρατίας στην έξωθεν και έσωθεν μαρμάγκα, ούτε την καραμπινάτη, βαρβάτη εξαθλίωση του μέσου πολίτη.
Καλά κάνει και φοβάται. Είναι γνωστό αυτό το...καπρίτσιο της Ιστορίας και επαναλαμβάνεται τακτικά ανά τους αιώνες. Όπως πχ τα 1789, τα 1918, όταν σιχτιρίζονται οι φτωχοί και δίνουν μία στην κουφάλα τον τροχό, να γυρίσει, να γαμήσουνε επιτέλους κι΄αυτοί, δεν γίνεται ντε μόνο οι άλλοι. Πολλοί εξ αυτών των "άλλων" ανακαλύπτει τότε ξαφνικά ότι δεν ενοχλείται πλέον από πονοκεφάλους, πράγμα απολύτως φυσιολογικό γιά ανθρώπους χωρίς κεφάλι.
Έτσι είναι, νόμος της φύσης. Άμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, άμα του τα πάρεις του άλλου όλα, τη δουλειά του, το μισθό του, το σπίτι του, την αξιοπρέπειά του, το παρόν και το μέλλον του, τα όνειρά του, την μπουκιά του, τότε παίρνει μπροστά αυτό το παράξενο μοτοράκι που βρίσκεται στο DNA μας και μας πάει κατά εκεί που ορίζει ο νόμος της ζωής: Ή αυτοί, ή εμείς. Κι΄εκεί ακριβώς ξυπνάνε αρκετοί χωρίς κεφάλι.
Το πιό όμορφο της υπόθεσης, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα "σημάνουν αυτές οι καμπάνες". Μπορεί σε δέκα, σε πενήντα, σε εκατό χρόνια. Αλλά μπορεί και τον ερχόμενο Δεκέμβριο ή ακόμα και μεθαύριο. Καλά κάνεις και ανησυχείς δημοσιογράφε του Σαμαρά!
