Να μη γνωρίζεις, δεν είναι αμαρτία. Δεν φταις, άμα δεν είχες προσόντα γιά ακαδημαϊκή καριέρα και έγινες τελικά βοηθός μάγειρα. Δεν θα σε γράψει λοιπόν με μελανά γράμματα η ιστορία, αν σε ρωτήσουν τι είναι το Neck Dissektion κι΄εσύ τους απαντήσεις ότι ακούγεται σαν προάστιο της Νέας Υόρκης. Αμαρτία είναι να μη μαθαίνεις! Να σου λέει πχ ο δάσκαλος, Μπάμπη, η μηλιά είναι ένα οπωροφόρο δέντρο και το πρώτο ί γράφεται με ήτα, και άμα το γράψεις με γιώτα γίνεται μιλιά, όπως λέμε σκάσε παλιοκερατά και μη βγάζεις μιλιά, και πες μου εσύ τώρα, που είσαι έξυπνο παιδάκι, ένα δεντράκι που κάνει μηλαράκια, πως γράφεται, κι΄εσύ ως Μπάμπης να απαντάς, με γιώτα. Και να συνεχίζεις να επιμένεις ακόμα και μετά από δεκαπέντε επαναλήψεις στο γιώτα, μέχρι να σιχτιρίζεται ο κακομοίρης ο δάσκαλος και να σκέφτεται, άμε στον διάολο κουμπούρα Χαράλαμπε.
Αμαρτία είναι να μην μαθαίνεις. Αλλά επειδή ξέρω, ότι ορισμένοι αναγνώστες του βραχόκηπου τυγχάνουν τουβλαράκια πασόκοι, να σας δώσω ορισμένα πρακτικά παραδείγματα, στην γλώσσα την οποία κατέχουν πλέον όλοι: Στην μνημονιακή γλώσσα.
Τα μέχρι στιγμής Μνημόνια είναι τρία. Ο αριθμός κάθε άλλο παρά σημαδιακός είναι, μη πάει λοιπόν ο νους σας στο πονηρό. Λοιπόν. Το πρώτο εκ των τριών (προσοχή, όχι το μακρύτερο) το έφερε ο Γιωργάκης. Προσοχή! Το έφερε, αν και...υπήρχανε λεφτά. Και μόνο διά να σωθεί η πατρίδα. Γιά κανένα άλλο λόγο παρακαλώ. Και επειδή τίποτα σε τούτον τον άδικο ντουνιά δεν είναι τζάμπα, την ρόκα την πλήρωσε ο γίγαντας λαός: Μέτρα και χαράτσια και περικοπές και περικλοπές. Άρα επαχθές το πρώτο Μνημόνιο και φτου του και σα δε ντρέπεται.
Το δέφτερο Μνημόνιο το έφερε ο Σαμαράς. Εδώ θέλει προσοχή, δώστε βάση. Ο Σαμαράς ήταν (να λέμε του τυφλού το δίκιο) αντιπρωτομνημονιακός. Άκουγε πρώτο Μνημόνιο και έβγαζε σπυράκια. Τον έβλεπαν οι ειδικές δημοκρατικές δυνάμεις της ΝΔ, Φαήλος και Άδωνις, να υποφέρει από πρωτομνημονιακή δύσπνοια και τρομάζανε να τον συνεφέρουν: Σταμάτα αρχηγέ, μη πάθεις τίποτα και δεν προλάβουμε να κλείσουμε την ΕΡΤ. Σταμάτα να συγχίζεσαι, και έρχονται σε λίγο τα γενέθλια του Φράνκο και μετά του Πινοσέτ και μετά άλλες άσπρες μέρες.
Λοιπόν, βλέπει ο Σαμαράς τον όχλο να μη γουστάρει Μνημόνιο, κάθεται και γράφει ένα είδος Μάϊν Καμπφ, με ένα μόνο κεφάλαιο: Ποτέ πιά Μνημόνια, ζήτω η ανεξαρτησία.
Ακούει ο γίγαντας λαός, και αρχίζει τα τς τς τς:
Τς τς τς, γιά δε ρε τι λέει ο Σαμαράς! Το Μνημόνιο φτου κακά, λέει, και άμα βγει, το σκίζει και πάμε ντουγρού από την κόλαση στον παράδεισο, από εθνική οδό παρακαλώ και άνευ διόδια. Ε θέλει πολύ να σε ψηφίσει ο γίγαντας λαός, άμα του δώσεις να φάει υπόσχεση;
Βγαίνει ο Σαμαράς. Αφήνει κάνα δυό μέρες να περάσουν, να περάσουν και οι καούρες από το γλέντι της εκλογικής νίκης και μετά αρχίζει τα κλούβια: Ο αντιμνημονιακός μας αγώνας εστέφθει με επιτυχία. Σκίζουμε το Μνημόνιο που κατέστρεψε τη χώρα και πάμε σε ένα δέφτερο Μνημόνιο που θα την σώσει!
Γίνεται ότι γίνεται πάντα: Η σωτηρία της χώρας με την ίδια συνταγή: Μέτρα και χαράτσια και περικοπές και περικλοπές.
Ο κόσμος τα παίρνει φυσικά στο κρανίο. Γεμάτα καρούμπαλα τα κεφάλια του λαού μετά τις εκλογές. Γεμάτα καρούμπαλα γιατί μετά βαράνε τα κεφάλια τους στον τοίχο: Μα τι μαλάκας που ήμανε, να ψηφίσω τέτοιους μαλάκες...
Είπαμε, αμαρτία είναι να μη μαθαίνεις, όχι να μη ξέρεις. Τι κάνουμε τότε ως Χαράλαμπος λαός; Πως γράφεται είπαμε η μηλιά; Α, με ύψιλον το πρώτο ι. Όπως λέμε Σύριζα. Μπράβο. Πάμε τότε και στέλνουμε τον Τσίπρα στο Μαξίμου. Όχι επειδή είναι πιό εμφανίσιμος από τους άλλους, ή γιά να βγάλουμε το μάτι της Διαπλοκής, αλλά επειδή αυτός έκανε σταυρό και ορκίστηκε στο όνομα της μάνας του και στο όνομα όλων των μανάδων γενικά, ότι σκίζει τα ξεσκισμένα τα Μνημόνια, επειδή καταστρέφουν την χώρα. Μιλάμε γιά μίσος προς τα Μνημόνια και μεγάλη αντιμνημονιακή κακία ο άνθρωπος.
Γίνεται ότι γίνεται, βγαίνει μιάν ωραία πρωΐα στις τιβές ο πρωθυπουργός και αρχίζει τα γνωστά: Η εποχή των Μνημονίων που κατέστρεψαν την χώρα τελειώνει! Εγγυούμαι στην ελληνικό λαό, ότι μετά το δικό μας Μνημόνιο, το τρίτο, δεν πρόκειται να υπάρξει νέο! Η χώρα εσώθει. Την σώσαμε εμείς. Στην ουρά παρακαλώ γιά μέτρα, γιά χαράτσια, γιά περικοπές και περικλοπές.
Δεν μαθαίνει ο Μπάμπης με τίποτα. Το οπωροφόρο δέντρο που κάνει μηλαράκια είναι η μιλιά. Ντουβλούκι σκέτο...
Επίλογος.
Όλα τα είδαμε: Δεξιούς, σοσιαλκαθάρματα, πρώτη φορά αριστερούς, ανεξάρτητους τριτομνημονιακοαντιμνημονιακούς,τραπεζοκυβερνήσεις και τις εφεδρείες τους στην Βουλή, Ποτάμια και λεβέντηδες. Όλοι τους στα μνημονιακά χαρακώματα. Γιά την σωτηρία της χώρας και όχι γιά την Σωτηρία των αναπνευστικών παθήσεων παρακαλώ. Είδαμε τα ποσοστά τους να ανεβοκατεβαίνουν σαν τον υδράργυρο των παλιών θερμόμετρων: Προς τα πάνω από πυρετό, προς τα κάτω από τα χτυπήματα κατά της κοινωνίας. Και να δούμε τι μάθαμε απ΄όλα αυτά. Ή μάλλον τι έπρεπε να είχαμε μάθει ήδη. Αν δεν λειτουργούμε όπως ο αθώος μεν, αλλά καραηλίθιος Μπάμπης της ιστορίας μας:
Όσο το συνολικό ποσοστό Σύριζα+ΝΔ+Πασόκ+ΑΝΕΛ+Ποτάμι+Λεβέντης+ΧΑ εξασφαλίζει 151 έδρες στην Βουλή ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΜΗΛΙΑ ΜΕ ΗΤΑ!
Το κόλπο γκρόσο του λαού είναι, να μείνει όλος αυτός ο παραπάνω μνημονιακός συφερτός κάτω από την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών! Πως; Τι πως; Όλα εγώ να τα κάνω; Βαρέθηκα. Να το βρείτε από μόνοι σας. Μόνο λίγο θα βοηθήσω: Υπάρχουν και άλλες επιλογές στην χώρα μας. Εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Λοιπόν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου