Έχει η κάθε κυβέρνηση κάτι επιστήμονες αντιδραστικούς, πεμπτοκλασάτα παιδάκια από τα καλά, που άμα τους πιάσεις, δεν βοηθάνε ούτε γάντια από χάλυβα. Λέρες, αδίστακτοι, μοβόροι, κάτι σαν τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη αλλά με κοστούμι και γραβάτα. Αυτοί παίζουν το διπλωματικό παιχνίδι, μέχρι αίματος: Κουφάλα, πες ναι ρε, πριν σου χώσω μία και σου βγάλω όλα τα μπροστινά.
Κάπως έτσι ακούγονται οι...διαπραγματεύσεις του παρασκηνίου, πριν βγουν οι ηγέτες στις τηλεοράσεις και πέσουν χαμόγελα, αγκαλιές και φιλιά. Μόνο στις διαπραγματεύσεις με τους λεχρίτες του ΣΥΡΙΝΕΛ, ιδίως τους απατεωνίσκους του μετασυριζιακού Νεοπασόκ που ηγείται του Δωρητηρίου/Κυβέρνησης, δεν ανοίγει ούτε μύτη. Και πως ν΄ανοίξει, όταν έχουν χάσει κάθε επαφή με τα όχι τα παιδιά και όταν τους ζητάει η Βρυξέλλα τρία αεροδρόμια, αυτοί από την πρεμούρα τους δίνουν δεκατέσσερα;
Στις διαπραγματεύσεις γιά την αποφυγή του προσφυγικού (επίλυση; τι επίλυση μου λέτε ρε;) βρήκαν πεδίο ελεύθερης δράσης όλοι οι ανώμαλοι και ψυχοπαθείς της ΕΕ. Να βλέπεις...προτάσεις και να χρειάζεσαι μετά ένα κουτάκι ηρεμιστικά γιά να βγάλεις τη νύχτα! Τι τείχη του αίσχους, τι μάντρες, τι συρματοπλέγματα! Να στείλουμε στα σύνορα στρατά, να πυροβολούμε πρόσφυγες που προσπαθούν να εισέλθουν στην γη της Επαγγελίας, τέτοια ωραία.
Πέφτει μπινελίκι άγριο στα κλιμάκια αυτού του επιπέδου, εκεί που εκκολάπτονται τα ωά του φιδιού και οι νεοσσοί της μαρμάγκας, που μιά μέρα θα μας κάνουν όλους εμάς τους ημικοιμόμενους μιά χαψιά. Ο βραχόκηπος, πάντα πιστός στην παράδοση που τον θέλει να βρίσκεται πάντα εκεί, όπου βγαίνει καπνός, ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει καν φωτιά, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση, να σας μεταφέρει σε πρώτη εκτέλεση, όλα αυτά τα ψυχό που λαμβάνουν χώραν κατά την συνεδρίασην αυτών των χαριτωμένων ευρωπαϊκοενωτικών πολιτικών κλιμακίων για την επίλυση του προσφυγικού.
(Ακολουθεί απόσπασμα αυθεντικής μαρτυρίας αυτόπτου μάρτυρα και όσοι δεν πιστεύετε, κακό στον εαυτό σας κάνετε, και κρίμα στους κόπους μας και τζάμπα το ρίσκο να μας κάνουνε τσακωτοί και να καταντήσουμε ακόμα και να μας επαινεί η Αυγή).
Τόπος: Κάπου σε ένα προάστειο της Βρυξέλλας.
Ώρα: Πρωϊνή
Συμμετέχουν: Εμπειρογνώμονες εκ Γερμανίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Τσεχίας, Αγγλίας, Δανίας, Σουηδίας, σφουγγοκωλάριοι από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη και ένας χύμα εκπρόσωπος της συριζοανελικής κυβέρνησης ως επίσημος ωτακουστής του ελληνικού έθνους.
Όνομα δε θα πούμε, μη μας πούνε και ρουφιάνοι ντε, αλλά θα αναφέρουμε, ότι το παιδί τυγχάνει ντουλάπι, κάφρος του πνεύματος δηλαδή, απουσιάζουσας φαιάς ουσίας που λένε, τυπάκος που είχε καταφέρει να παραδοθεί πριν καν κυρηχθεί ο πόλεμος, λειψαρχίδης, ότι αναλογεί δηλαδή στο καθένα μας, που κατάφερε να στείλει στην Βουλή τέτοιου είδους άτιμα, ανέντιμα έντομα, όπως Τσίπρες, Φίληδες και κακό συναπάντημα.
Ο τύπος δεν κατείχε καμμία άλλη γλώσσα, εκτός της ελληνικής και της γλώσσας με πατάτες στον φούρνο. Γιά να μπορέσει, να ανταπεξέλθει στο δύσκολό του έργο, τον βάλανε να κάνει ένα τρίμηνο φροντιστήριο στα εγγλέζικα, μέχρις να καταφέρει να αποστηθίσει την μαγική, όσο και απαραίτητη λεξούλα: yes. Δώστε βάση λοιπόν και ξεκινάμε.
(Ο προεδρεύων, Γερμανός, βουτάει μιά πρόχειρη κουδούνα και αρχίζει τα ντιν νταν.)
Προεδρεύων: Ντιν νταν, ντιν νταν, σταματάτε το σούσουρα ρε μειράκια, ν΄αρχίσουμε!
Μειράκια: Όπως γουστάρεις σουλτάνε μου.
Προεδρεύων: Μπράβο. Μπαίνω με τη μία στο ζουμί. Πολλά προσφυγάκια ήρθανε, ακόμα περισσότερα είναι καθ΄οδόν, και όλα τα άλλα είναι έτοιμα να την κάνουν προς εμάς, όταν ξεμπλοκάρει το δεξιό ρεύμα στην "Ελληνικά χωρικά ύδατα-Berlin". Τι κάνουμε παιδιά, γιά να μας γράψει η ιστορία με χρυσά γράμματα ως και γαμώ τσι αθρώποι και κάργα φιλανθρωπικά όντα, και ο έχων τρεις χιτώνας ψάχνει να βάλει χέρι σε κάποιονα που έχει μόνο ένανε, ή κάπως έτσι, ξέχασα.
Γάλλος: Η λύση βρίσκεται στο κλείσιμο των γαλλογερμανικών συνόρων, να μη μπαίνει ούτε αραβική μύγα στη Γαλλία.
Γερμανός: Συμφωνώ. Αλλά υπό την προϋπόθεση να κλείσουμε κι΄εμείς τα γερμανοαυστριακά σύνορα, να μην αρτηθούμε καν από πρόσφυγα.
Αυστριακός: Και γαμώ τις ιδέες! Αλλά για να γίνει, πρέπει να κλείσουν Σλοβενία και Κροατία τα σύνορα τους, γιατί πολύ πράμα μπάζει από κει, μην αρπάξουμε κανά πλευρίτη και τρέχουμε.
(Εδώ τινάζεται το παιδάκι που εκπροσωπεί την Ελλάδα και ετοιμάζεται να πει κάτι, Ο γραμματέψ του που καθόταν δίπλα του τον τραβάει από το μανίκι: Κάτσε κάτω Μήτσο, πλευρίτη είπε, όχι λεχρίτη).
Η σκυταλοδρομία συνεχίζεται, μέχρι να βρεθεί η μία, άγια και καθολική λύση, ότι η τρύπα του όζοντος, η χλαπάτσα, ο καρκίνος, η μαλακία που δέρνει παγκοσμίως το εκλογικό σώμα και οι άλλες πληγές της ανθρωπότητας εξαφανίζονται διά μαγείας με το κλείσιμο των ελληνοτουρκικών συνόρων.
Ούγγρος: Εμείς συμφωνούμε σε όλα. Αλλά ιδιαίτερα στο ότι εμείς δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανέναν πρόσφυγα να μπει στη χώρα. Όχι γιατί είμαστε κατά των προσφύγων, αλλά αυτοί εδώ οι πρόσφυγες δεν είναι από δω, άρα να τα μαζέψουν και να πάνε αλλού.
Τσέχος: Εμείς δεχόμαστε πρόσφυγοι από παντού: Αρκεί να μην είναι μουσουλμάνοι, ασιάτες, άραβες και αφρικάνοι.
Πολωνός: Ένσταση! Αυτό που λέει ο Τσέχος φίλος είναι δική μας πατέντα! Εμείς του χώσαμε κοπιράιτ και δεν επιτρέπεται να προωθείται ως αγνή, ελληνική φέτα. Παρακαλώ!
Ιρλανδός: Εμάς ούτε κρύο ούτε ζέστη παιδιά. Σ΄εμάς δεν έρχεται κανένας. Ούτε γιά γιάντες! Αλλά δεν θα ήταν καλύτερο, πριν τα χώσουμε πάλι στον συνήθη αίτιο, την Ελλαδίτσα που είναι και φίλη και εταίρα μας, να τα χώναμε στον σουλτάνο, το τουρκαλάκι τον Ερντογκάν, που και το δάχτυλό του έχει ανοιχτά μέσα στο εν λόγω θεματάκι, αλλά και άλλα μέλη του σώματός του, μη τα λέμε όπως τα λένε, να μας πούνε και ρεαλιστές.
Τούρκος: (Πως βρέθηκε Τούρκος μέσα σε όργανο της ΕΕ; Έλα ρε αθώε. Παντού μέσα είναι ρε ο Τούρκος). Πολύ επιθετικός ο κύριος εξ Ιρλανδίας. Απαράδεκτος! Ας μη ξεχνάει όμως, ότι η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί την ιρλανδική πρόταση για την επίλυση του προβλήματος της τουρκοϊρλανδικής υφαλοκρυπίδας.
(Ντόρος. Ύβρεις, ζμπρωξίματα, απειλές, κατάρες. Ο προεδρεύων πιάνει το νόημα και στέλνει το σώμα αύτανδρο γιά κατούρημα. Έτσι να πέσουν οι τόνοι, να ηρεμίσει το λεφούσι, μήπως και συμφωνήσει τελικά, ότι αν δεν καταφέρει ο πάσας εις πρόσφυγας να εγκαταλείψει την Ελλάδα, το πρόβλημα λύνεται αυτόματα).
Εκμεταλλευόμαστε στο ακέραιο το αθώο αυτό μπρέικ, γιά να σας μεταφέρουμε το κλίμα που υπήρχε στο λόμπυ, πριν την έναρξη της παρλαπίπας. Σε μία γωνία του διαδρόμου είχαν ζντριμώξει κάτι τύποι από την Βαλτική τον Λουξεμβούργο ομόλογό τους και του το παίζανε υπερδύναμη. Κάτσε καλά ρε Λούξο, που θα μας πεις ότι τους αφήνουμε να πνιγούνε στο Αιγαίο, αντί να βάζουμε επίσημα ακτοπλοϊκή γραμμή Τουρκικά παράλια-Ελληνικοί νήσοι, φέρυ μπωτ να φέρνουν τον κόσμο με ασφάλεια στην Ελλάδα και να μην πνίγονται άδικα στην αγριεμένη θάλασσα του Αιγαίου. Εκεί ακριβώς παίρνουν αυτί και κάτι άλλοι, μπαίνουν μέσα, μύλος! Σωστός, λάθος, όχι, ναι, εσένα θέλουμε, άντε ξύσε ρε κανιά πατσά, τέτοια. Ακούει και ο Ιταλός, είχε τελειώσει η αναμετάδοση του τοπικού ντέρμπυ, Μίλαν-Ίντερ, χι, ευκαιρούσε πλέον, και κάνει μετωπική: Παιδιά, αυτό το ακτοπλοϊκό πολύ μου γυαλίζει. Να γίνεται σουρταφέρτα. Κίνηση. Τους φέρνουμε με το Άη Γιώργης, κατάστρωμα, αναίμακτα και ναυαγοαποφευκτικά. Χώρια η κατανάλωση στην τυρόπιτα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Τα έξοδα αναλαμβάνει η Ελλάδα. Με το που πιάνει ελληνικό λιμάνι το καράβι, κάνει στροφή και επαναφέρει τους πρόσφυγες στο λιμάνι, από το οποίο έγινε η επιβίβαση. Ούτε ένα θύμα! Εκτός και άμα γλυστρίσει κάνας πρόσφυγας στο κατάστρωμα και στραμπουλήψει το ποδάρι του. Τα έξοδα αναλαμβάνει η Ελλάδα. Και γαμώ τις κρουαζιέρες!
Το θέμα είχε μέλλον. Πέφτουνε όλοι και λέει ο καθένας τα δικά του. Όχι, να μη βάλουμε καράβι Τουρκία-Ελλάδα. να έρχονται με δικό τους μέσο. Όποιος πνίγεται, κακό του κεφαλιού του. Όσοι επιζήσουν επιστρέφουν Τουρκία με φέρυ μπωτ. Και ανθρωπιστικό και φτηνότερο. Γλυτώνει και τόσα εισιτήρια η Ελλάδα. Ξέρετε που έχει φτάσει το Τσεσμέ-Χίος; Απλησίαστο!
Έπεσε ενθουσιασμός, το λύσαμε, το λύσαμε, ωέ ωέ, φέρτε μας τη Μπάρτσα, τέτοια. Πάνω στην ευφορία αρχίζουν κάτι βορειοευρωπαίοι τα νταηλίκια: Μαζεύουμε 80.000 πρόσφυγοι και τσι στέλνουμε απ΄εκεί που ήρθανε, ρίχνει ένας κατάξανθος Σουηδός, ξανθός σαν σταφίδα και σταφίδα από πιοτί. Εμείς τους παίρνουμε τα χρυσαφικά που φοράνε, τα μετρητά που κουβαλάνε και όλα τα χρυσά τους δόντια εξόν από δύο, να έχουν προς μάσα, σιγοντάρει μετά ένα καχεκτικό Δανόπουλο, καχεκτικό σα καρφίτσα και μοβόρο σα παραμάνα. Μη λένε κι΄όλας ότι δεν μπορούν να μασήσουνε και το ακούσει η επιτροπή βραβείων Νόμπελ και μας σκάσουνε κανένα και τρέχουμε και δε φτάνουμε. Κάποτε τελείωσε το διάλειμμα και όλοι επέστρεψαν στον χώρο του εγκλήματος.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν συγκλονιστικό! Οι ιδέες των "εμπειρογνωμόνων" άπιαστες!
Ολλανδός: Να λύσουμε το προσφυγικό συλλογικά, αλλά να πάνε όλοι οι πρόσφυγοι Γερμανία μεριά.
Λοιποί, εκτός Γερμανίας, εν χορώ: Έμπαινε Φριτς, έμπαινε! (Θυμόσαστε εκείνο το αξέχαστο, έμπαινε Γιούτσο;).
Αυστριακός: Μη λέτε μαλακίες. Γιά να πας Γερμανία, πρέπει να περάσεις από Αυστρία. Και τι περάσατε την Αυστρία, περατζάδικο;
Ένας μπαγάσας της Κομισιόν: Να φλομώσουμε το Γκρεκιστάν με χοτ σποτς και άμα δεν μας κάτσει, να βγάλουμε την βδελυρή αυτή χώρα από το Σένγκεν.
Χειροκρότημα μετά λα όλας στις κερκίδες! Ναι, χοτ σποτ στα ελληνικά νησιά, να δούνε όσοι ευρωπαίοι τουρίστες πάνε εκεί, τι γαμάτα χοτ σποτ χτίζει η ελληνική...Αριστερά, όταν συνηθίσει πλέον να λέει ναι και όταν της λείπει ο ξένος δάκτυλος, βάζει οικειοθελώς τον...δικό της. (Που τον βάζει; Ρωτάτε ρε στα σοβαρά που τον βάζει;)
Να μείνουμε λίγο στο χοτ σποτ. Προσοχή μην ζεματιστήτε. Λοιπόν. γιατί χοτ σποτ στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι εύκολη: Γιατί η Ελλάδα είναι η πιό πρόθυμη χώρα της ΕΕ. Θέτε Γιωργάκη; Θέμε. Θέτε μέτρα; Θέμε. Θέτε Σαμαρά; Θέμε. Θέτε Παπαραδήμα; Θέμε. Θέτε να σας κόψουν τον κώλο και μετά να σας κόψουνε ότι απόμεινε απ΄αυτόν, και μετά να σας τον επιστρέφουν γιά λίγο, να μπορούμε να μιλάμε για κανονική εφαρμογή του οθωμανικού δίκαιου ντε, και μετά να σας τον ξανακόβουν; Αμέ! Θέτε κι΄ άλλα μετρουλάκια; Θέμε. Θέτε Τσίπρα; Θέμε. Θέτε όχι στο Δημοψήφισμα; Ναι! Δηλαδή ναι; Όχι! Δηλαδή; Όχι! Ναι; (συνεχίζεται). Θέτε Λεβέντη; Ουυυυυ!
Η λογική των χοτ σποτ είναι απλή: Έχεις ίσαμε 120.000 νοματαίοι πρόσφυγοι σε Ελλάδα και Ιτάλια και θέλεις να περνάς ζωή και κότα; Τους μαντρώνεις στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι θέλουν να πάνε κάπου αλλού, αλλά ποιός τους γαμάει τους ανθρώπους. Ξεκινάς με πέντε χοτ σποτ και μετά γκαζάρεις. Όλοι μικροί ξεκίνησαν. Δύσκολο δεν είναι. Ξέρετε πόσοι χωράνε σε Σάμο, Χίο, Ρόδο και Κω; Να δει και ο τουρίστας πως ξηγιέται ο φιλόξενος ραγιάς, όταν το να τον πίνει του έχει γίνει πιά πεποίθηση. Ο ευγενής θεσμός του χοτ σποτ στηρίζεται σε γερά θεμέλια: δεν γουστάρουμε πρόσφυγες, τους ξεφορτωνόμαστε στην καμπούρα του πιό νεναίκου λαού της υφηλίου: Το Γκρεκολαμογιστάν. Και μετά; Και μετά συμφωνούμε να μοιράσουμε τσι πρόσφυγοι δίκαια στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Παράδειγμα; Ευχαρίστως. Πόσοι μπήκαν μέχρι τώρα Ελλάδα μεριά; Πάνω από 120.000. Σωστά. Πόσοι...μοιραστήκανε; 208;
Όχι παίζουμε....
Επανερχόμαστε στην αίθουσα.
Μαλτέζος: Να δώσετε στον Ερντογκάν δύο-τρία δις, να τσι μαντρώσει στην χώρα του τσι πρόσφυγοι.
Εγγλέζος: και γιατί να δώσουμε εμείς ρε μαλτάκια δύο-τρία δις κι εσύ να μείνεις όξω; Μαλακά χέρια και τρύπιες τσέπες έχουμε;
Μαλτέζος: όχι ρε, έτσι από φιλότιμο.
(ΤΟ γέλιο στην αίθουσα! Τελικά η Αγγλία εξαιρέθηκε από κάθε είδους συνδρομή, μη τους πιάσει το βρεττανικό τους και βγούνε από την ΕΕ και χάσει η Βενετιά βελόνι).
Η ιδέα με τον Ερντογκάν άρεσε πάντως. Να τον πάρουμε τηλέφωνο ρε παιδιά, είπε ένας από τα πίσω έδρανα. Και δεν τον παίρνουμε; Ε τον πήρανε τελικά. Συνηθίζεται ετούτο όταν έχεις συνδιαλλαγές με τσι Τούρκοι.
Γειά σου σουλτάνο, καλώς τα τα παιδιά.
Να σε δώκουμε τρία ζεμπίλια ευρωπεντακοσάρικα, να κρατήσεις τσι πρόσφυγοι γιά πάρτη σου;
- Δεν θάτανε πιό γούρικο, να με δίνατε το παραδάκι και να τους κρατούσατε εσείς;
Μπα, δεν το προβλέπει το καταστατικό.
-Ε τότε δώστε μας το μετρητό, χώστε μας και μία βαρβάτη διευκόλυνση διακίνησης, βίζα γιά κάθε Τουρκόπουλο και κάθε Τουρκοπουλίνα, να οργώσει ο τουρκικός πληθυσμός την Αβρούπα κατά το καυλούν, και δεν μπαίνει μήτε συριακή μύγα στα μέρη σας.
Ταγίπ είσαι λέρα!
-Ε όχι και λέρα ρε συ! Και τι δεν έχω κάνει γιά την λύση του προσφυγικού ρε; Και τσι Κούρδοι βομβάρδισα, και το ρώσικο αερόπλανο έριξα, και τα πετρέλαια του Ισλαμικού Κράτους αγόρασα μισοτιμής, μη λένε οι άλλοι ότι τους βοηθάμε. Άσε που δεν αφήσαμε κανένα τζιχαντιστή παραπονεμένο και τα περάσαμε τα παλικάρια όλα ελεύθερα στη Συρία. Και της ΜΙΤ τα χέρια πιαστήκανε, να μαθαίνουν τα παιδιά, τα τζιχαντάκια πως παίζεται το παιχνίδι του πολέμου.
Βέλγος: Ρε συ σουλτάνο, το ένα χέρι πλένει το άλλο ρε: Να βάλεις χέρι, να λυθεί το προσφυγικό, και μετά σου δίνουμε ελευθέρας, να λύσεις το Κουρδικό.
Βαγγελίστρα μου, τι τόθελε και το είπε ο βρυξέλλας! Τόνε πιάνει τον Τούρκο το φιλότιμο και η συγκίνηση, κορόμηλο το δάκρυ!
-Δηλαδή θα βάλετε τα γερμανικά Τορνάντο, να τραβάνε φωτογραφίες, που βρίσκονται τα κουρδικά στρατά σε Συρία και Ιράκ, και θα μας τις δίνετε, να τους λιανίζουμε κατά βούληση, αντί να ρίχνουμε βόμβες στα κουτουρού και πετύχουμε κατά λάθος κανένα αμμόλοφο και μας πάει η Γκρινπίς περί μόλυνσης του περιβάλλοντος;
Σε τούτο το σημείο επεμβαίνει ένας υπάλληλος, που από ανωμαλία έκανε πάντα το καθήκον του. Ρε παίδες, ξέρετε που έχει φτάσει ο λογαριασμός τηλεφώνου με τον Ερντογκάν; Στα εξακόσια τόσα ευρώ! Δεν μπορείτε να τον πάρετε στο σταθερό, που έχουμε φλατ και δεν κοστίζει, αντί να σπαταλάτε το παραδάκι του ευρωπαίου φορολογούμενου;
Μιλάμε ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΛΙΟ!
Τελικά η λύση ήρθε απροσδόκητα, από εκεί που δεν την περίμενε κανένας! Ο κοπρίτης των ΣΥΡΙΝΕΛ που έλυνε όλη την ώρα σταυρόλεξο, (άρνηση-τρία γράμματα-πρώτο γράμμα νι-δεύτερο άλφα-τρίτο γιώτα), πετάγεται σαν να του ζητάγανε οι θεσμοί δέκα αεροδρόμια, την στιγμή που αυτός ήταν πρόθυμος να τα δώσει όλα:
Εύρηκα παιδιά! Το πρόβλημα να το λύσει το ΝΑΤΟ! Συμφωνεί και ο Σουλτάνος. Και το κουμάντο θα το κάνει ο Σόιμπλες. Να βάλουμε τον νατοϊκό στόλο, να κάνει σούρτα φέρτα στα στενά, να δεις άμα κοτάει να περάσει η κουφάλα ο πρόσφυγας. Και με κάνα δυό ποβρύχια λύνεται και το ψαροντουφεκίσιο προσφυγικό. Δεν περνάει ούτε μέλισσα με τα μελισσόπουλα!
Τομάρι;
Ε όχι και τομάρι. Τομάρια είναι όλοι αυτοί που τους ψήφισαν. Και όσοι μείνανε στα σπίτια τους, αντί να πάνε να τους μαυρίσουνε.
Περισσότερα δεν έχει άλλα απόψε. Τι να γράψεις πιά μετά από μιά τέτοια ξεφτίλα;
Πάμε κατά διαόλου, πατριώτες. Αλλά πάμε σερνόμενοι στα τέσσερα. Και μην πάει αυτή τη φορά ο νους σας στο πονηρό. Αυτό το...ανατολίτικο, το σωματικό, αντέχεται. Ή συνηθίζεται. Άμα πέσει όμως η κουφαλίτσα η συνείδησή σου στα τέσσερα και η φτηνή δικαιολογία είναι αποτέλεσμα απλού εθισμού, τότε καληνύχτα.
Καλό ξημέρωμα...
